Szkoła Ryzyka

Pomimo iż rynek usług jest bardzo rozwinięty, wciąż upatruje się spore zapotrzebowanie na niektóre z nich. Wiele firm mimo sporej konkurencji, doskonale radzi sobie na rynku rodzimym, jak i na rynkach zagranicznych, napotykając okresowe, większe lub mniejsze problemy. Ale na rynku jest równie dużo firm, które pomimo doskonałej strategii rozwojowej, wsparcia wielu działów (np. marketingu), a także doskonałym pomysłom, mają ogromne problemy, by utrzymać się na powierzchni i nie zostać zdominowanymi przez ogromną konkurencję.

Oligopol jako specjalna struktura

Coraz częściej spotykamy się z oligopolem, tj. specjalną strukturę, w wyniku której na rynku dominuje tylko kilku producentów, którzy zwykle wytwarzają jednorodne produkty (produkują taki sam rodzaj produktów, jak konkurencja, np. cukier) lub zróżnicowany (np. samochody), jednak ich funkcjonowanie sprowadza się do tego, że w większości pokrywają oni zapotrzebowanie rynkowe, tym samym eliminując konkurencję. Działanie takie sprawia, że popyt jest wypełniony przez kilka firm, pomimo istnienia na danym rynku wielu innych, podobnych producentów. Firmy uczestniczące w oligopolu (zwykle oligopol skupia małą liczbę członków) same decydują o wielkości podaży, a także indywidualnie ustalają ceny danych produktów i usług. Tak więc członkowie oligopolu mają pełny wpływ na produkcję określonego produktu/ usługi.

Różne odmiany: oligopol czysty i zróżnicowany

Choć struktury te są bardzo podobne, jeżeli chodzi o założone cele działalności, to jednak każdy rodzaj oligopolu ma kilka charakterystycznych znamion. Firmy zrzeszone w oligopolu określanym mianem „czystym”, wypuszczają na rynek jeden, główny rodzaj wyrobów (np. cukier czy stal). Głównym założeniem takiej działalności jest natomiast to, że cena danego produktu, nigdy nie może być wyższa od danej ceny rynkowej. Firmy mogą podnieść ceny w stosunku do ceny rynkowej danego produktu tylko wtedy, kiedy istnieje możliwość zróżnicowania jakości swoich usług. Tak więc w przypadku, kiedy działanie takie nie jest możliwe, jedynym wyjściem jest obniżenie ceny kosztów produkcji. Co za tym idzie, możliwe jest następnie też obniżenie ceny ostatecznej, a wszystko po to, by stać się bardziej konkurencyjny na danym rynku (krajowym lub międzynarodowym).
Kolejną odmianą oligopolu, jest tzw. oligopol zróżnicowany.

W ramach oligopolu zróżnicowanego zwykle wyróżnia się kilkunastu jego członków, jednak podstawą jego działania jest to, że członkowie muszą dostarczać tzw. usługi zróżnicowane pomiędzy poszczególnymi członkami. Tu najlepszym przykładem oligopolu zróżnicowanego są firmy produkujące różnego rodzaju samochody. W tym przypadku oferowany towar może być zróżnicowany np. pod względem poziomu jakości samochodów, stylu, czy jakichś cech szczególnych. Schemat działania polega natomiast na tym, że firma, która planuje objąć stanowisko lidera, zachęca potencjalnych klientów dużym wyborem jednego produktu, którego to wartość jest odpowiednio wysoka. W konsekwencji dany producent osiąga określone zyski.

Zalety i wady oligopolu

Wśród zalet oligopolu wymienia się głównie te, które mają największe znaczenie dla firm, które są w nim „zrzeszone”. Wówczas to właśnie te firmy mają dużą możliwość sterowania rynkiem, zdominowania konkurencji, lub nawet całkowitego uśpienia konkurencji, która i tak nie będzie w stanie się przebić. Największe korzyści w przypadku tej specyficznej struktury mają firmy oligopolowe, ponieważ cały proces ekspansji rynku rodzimego czy zagranicznego, jest ściśle określony. Najlepiej pod względem tego typu strategii wychodzą oczywiście firmy występujące w oligopolu, to one sterują cenami, popytem.

Wśród zalet wymienia się też obniżenie kosztów produkcji danego produktu, ciągłą poprawę jakości i funkcjonalności wypuszczanych produktów, ponieważ firmy oligopolowe muszą dostarczać rynkowi to, co najlepsze, by utrzymać swoją pozycję. Wśród najczęściej wymienianych wad takiego typu struktury, pojawiają się zarzuty tzw. wojny cenowej, sterowaniem rynkiem, ograniczeniem działalności innych firm, pomimo iż ich produkty są podobne i równie dobre pod względem jakości, a często też były lepsze cenowo.

Jak to wygląda w praktyce?

Przedsiębiorstwa występujące w oligopolu mogą działać na własną rękę, ponieważ tylko tak mogą osiągnąć dominację na danym rynku, lub też mogą zawrzeć porozumienie z pozostałymi członkami, ponieważ tylko w taki sposób mogą realizować wspólne cele. Innym działaniem może być tzw. przywództwo cenowe, jednak w większości wypadków firmy i tak wspólnie decydują o losach innej firmy z oligopolu.

Wśród osób okazjonalnie inwestujących w akcje bądź obligacje giełdowe hasło „korekta” potrafi wzbudzić prawdziwy popłoch. Te nieuzasadnione realiami rynku reakcje podsycane są dodatkowo sensacyjnymi tytułami w popularnych czasopismach. Doświadczeni inwestorzy wiedzą jednak, że korekta stanowi najzupełniej typowe, a niektórych przypadkach nawet pożądane zjawisko w obrocie akcjami. By lepiej zrozumieć jego mechanizm działania, zapoznajmy się z krótką definicją korekty oraz zależności z nią związanych.

Korekta na giełdzie – co to takiego?

Sformułowaniem tym określa się najczęściej sytuację, w której indeksy giełdowe gwałtownie spadają, co wiąże się z obniżeniem cen akcji. Korekta na dużą skalę następuje na ogół po dłuższym okresie stałego wzrostu, natomiast pomniejsze korekty można obserwować okresowo, są one zatem zwykłym elementem funkcjonowania giełdy. Jeżeli sięgniemy po bardziej precyzyjną definicję zjawiska korekty, zauważymy, że zachodzi ona również niejako w drugą stronę. Korekta na giełdzie może zatem przybierać także formę wzrostów, będącą wyrównaniem wcześniejszego okresu spadkowego.

Rozmowy o korekcie przybierają nierzadko dosyć negatywne tony. Nie warto jednak zapominać, że korekta na giełdzie może stać się znakomitą sposobnością do zakupu akcji interesujących spółek po wyjątkowo atrakcyjnych cenach. Naturalnie, nie warto iść w tym kierunku bez wcześniejszego gruntownego rozeznania sytuacji giełdowej. Jednak ze spadkami, określanymi jako korekta na giełdzie, nieuchronnie wiążą się również późniejsze wzrosty.

Dlatego zawodowi inwestorzy nierzadko wykorzystują okazje tego rodzaju, by zgromadzić w swoim portfelu udziały, który w krótkim czasie staną się dla nich kluczem do szybkiego wzbogacenia się. Osobom, które nie posiadają wykształcenia ani popartego sukcesami doświadczenia w zakresie ekonomii, doradza się raczej skorzystanie w takim przypadku z profesjonalnego poradnictwa, by nie narazić się na nieodwracalne straty, wynikające z niewiedzy.

Czynniki, które wpływają na korektę

Giełda Papierów Wartościowych to podmiot, którego funkcjonowanie nie byłoby możliwe w oderwaniu od analogicznych instytucji na całym świecie. Co za tym idzie, zjawisko, jakim jest korekta na giełdzie, za każdym razem dokonuje się w oparciu o kursy akcji wszystkich liczących się giełd. Najbardziej liczący się gracze na tym polu to oczywiście USA i Chiny – każde posunięcie polityczne tych krajów, odbijające się szerokim echem w mediach światowych, znajduje swoje odzwierciedlenie również na rynku papierów wartościowych.

Znacząca korekta na giełdach miała miejsce przykładowo po ogłoszeniu wyboru Donalda Trumpa na prezydenta USA. Nie warto także zapominać o wpływie istotnych giełd europejskich, choćby niemieckiej czy brytyjskiej. Kolejnym czynnikiem, który nie pozostaje bez znaczenia, jeśli chodzi o możliwe korekty, są rozmaite aspekty funkcjonowania przedsiębiorstw, w których akcje decydujemy się zainwestować.

W grę wchodzą tu różnorodne przetasowania biznesowe – fuzje, wrogie przejęcia, a także ogłoszone upadłości. Również społeczny odbiór danego przedsiębiorstwa oraz jego zarządców wpływa na sytuację giełdową. Liczą się tutaj wszelkiego rodzaju skandale osobiste czy zawodowe, próby zatuszowania spraw karnych, czy przekazywane przez media informacje o nieetycznym postępowaniu firmy wobec pracowników lub spowodowaniu tragicznych wypadków przy pracy. Te i pokrewne sytuacje również mają szansę na wpłynięcie na spadki akcji, następujące najczęściej od razu po podaniu danych tego rodzaju do wiadomości publicznej.

Korekta czy krach – istotne pytanie

Procesy regulujące wzrosty czy spadki akcji na giełdach są nie od dziś przedmiotem ożywionych dyskusji ekonomistów. Specjaliści od tego rynku nie zawsze zgadzają się ze sobą, a interpretacja występowania korekt giełdowych nie stanowi tu żadnego wyjątku. Oczywiście, dysponują oni zaawansowanymi narzędziami analitycznymi, które pozwalają na precyzyjną ocenę tendencji spadkowych oraz prognozowanie ich dalszego rozwoju. Nie są to jednak metody dostępne na co dzień przeciętnym obywatelom, którzy decydują się na inwestycję niewielkiej części swoich oszczędności w akcje obiecującej firmy.

Czy laicy mają jakiekolwiek szanse, by odróżnić korektę od nadchodzącego krachu, zdolnego, by pogrążyć ich finansowo? W większości przypadków odpowiedź będzie niestety negatywna. Zawsze warto jednak kierować się kryteriami zdroworozsądkowymi – jeżeli obserwacje podpowiadają nam, że wzrostów z ostatnich miesięcy nie da się wytłumaczyć w żaden racjonalny sposób, bardzo prawdopodobne jest, że mamy do czynienia z bańką spekulacyjną.

Tego rodzaju bańka prędzej czy później pęknie, a skutki tego zjawiska będą równie gwałtowne, co dotkliwe, jak doskonale wiedzą osoby, które zapoznały się z historią XX-wiecznych i nowszych krachów giełdowych. Jeśli natomiast mamy do czynienia z korektą, powinna być ona możliwa do wytłumaczenia zarówno wewnętrznymi czynnikami dotyczącymi przedsiębiorstw, jak i sytuacją polityczną i finansową. W takim wypadku po jakimś czasie możemy spodziewać się wzrostu.

Tłumacząc z języka angielskiego, słowo target oznacza „cel.” Przy czym target tak naprawdę stanowi określenie maksymalnego pułapu cenowego, który można osiągnąć w wyniku wzrostu lub spadku cen określonych instrumentów. Nazwę tą stosują głównie analitycy, którzy przez wzgląd na pełniony przez nich zawód w obrębie swoich analiz i komentarzy podają już docelową cenę danego instrumentu, którą może udać się osiągnąć w pewnym określonym czasie.

Jak działa rynek Forex?

Forex jest rynkiem, w którym dochodzi do handlowania (wymiany) pieniędzy na pieniądze. Dla przykładu, gdy za jego pośrednictwem kupujemy walutę określonego państwa, to tak jakbyśmy kupowali niemalże wszystkie akcje gospodarki danego kraju, ponieważ cena tej waluty jest uzależniona od aktualnej sytuacji gospodarczej.

Działanie na rynku Forex to praca praktycznie przez cały czas. Dzieje się tak, ponieważ przeciwnie do giełdy papierów wartościowych rynek Forex nie posiada jakiejkolwiek fizycznej lokalizacji, np. lokalu użytkowego, w którym znalazłyby się między innymi przestrzenie biurowe, parkiet, tudzież inne systemy transakcyjne otrzymujące zlecenia niemalże z całego świata.

Realnie jest to tak naprawdę rynek pozagiełdowy (Over-The-Counter), czy też międzybankowy (Interbank), na którym wszelkie transakcje przeprowadza się między tzw. dealerami walutowymi poprzez zastosowanie urządzeń do prowadzenia łączności elektronicznej, takich jak Internet, telefon bądź faks. W związku z tym, w trakcie przeglądania portali różnorakich banków bądź brokerów, którzy działają właśnie na tym rynku można nieraz odnaleźć pewną różnice w ich kwotowaniach .

Co więcej, warto zauważyć, że rynek Forex działa bez ustanku przez całą dobę, czyli przez okrągłe 24 godziny od poniedziałku do piątku. Natomiast w weekend ma czas na odpoczynek. Nie działa on także w trakcie jakichkolwiek istotnych świąt. Handel rozpoczyna się już w niedzielę około godziny 23.00 czasu na terenie Polski, a zamknięcie rynku ma miejsce w piątek około godziny 22.00 czasu w Polsce.

Zarabianie na rynku Forex

Chcąc zarabiać na rynku Forex trzeba inwestować, co dotyczy kupowania określonej waluty, celem jej późniejszej odsprzedaży lub na samym wstępie na sprzedawaniu tej waluty i kolejno jej odkupieniu. Kolejność, w jakiej prowadzimy transakcje tego rodzaju może być zupełnie dowolna i jest ona określana przez osobę inwestującą w oparciu o jego przewidywania, co do tego w jaki sposób rozwinie się sytuacja na rynku. Fizycznie nie ma miejsca żaden proces dostawy waluty, a do rozliczeń dochodzi tylko i wyłącznie w odniesieniu do różnicy, jaka wynika z ceny kupna i sprzedaży danej waluty. Tym samym jest to tak naprawdę rynek wirtualny, na którym obraca się wirtualną walutą, a targety na tym rynku są maksymalnym pułapem w różnicy cen, jaki możemy osiągnąć.

Targety Forex to coś, co mogłoby się nam wydawać zupełnie nienamacalne, a nawet wręcz nieistniejące. Jednak jeżeli uda się nam wypracować możliwie jak najwyższy profit z kupna i sprzedaży wirtualnej waluty – wypracowane przez nas w ten sposób zyski po wypłacie staną się dla nas rzeczywistością. Tym samym świat wirtualny daje nam szansę na lepsze życie w świecie realnym, choćby poprzez możliwość zarabiania naprawdę dużych pieniędzy praktycznie bez wychodzenia z domu.

Inwestowanie na rynku Forex – to naprawdę się opłaca!

Jak się okazuje coraz więcej ludzi, dzięki inwestycjom ponoszonym na rynku Forex potrafi sobie wypracować naprawdę realne pieniądze. W związku z tym czasem warto poszukać sobie jakiś dodatkowych źródeł dochodów, bo nigdy nie wiadomo, co po jakimś czasie przyniesie nam prawdziwe zyski. Zatem, jeśli masz smykałkę do prowadzenia biznesów i chciałbyś wypróbować swoich sił w wirtualnym świecie – sprawdź się już dziś – inwestuj, kupuj, sprzedawaj i zarabiaj realne pieniądze na wirtualnym rynku walutowym Forex. To naprawdę może okazać się łatwiejsze niż Ci się wydaje.
Rynek Forex czeka na Ciebie otworem i zaprasza do realizowania targetów. Ta przygoda może trwać bez końca i przynieść Ci naprawdę wiele korzyści. Zapraszamy do wirtualnego świata Forex.

Każdy z nas niejednokrotnie słyszał w życiu skrót WIG. Właściwie rzecz biorąc, słyszymy go bardzo często w telewizji, w radio przy okazji wiadomości gospodarczych. Większości z nas WIG słusznie kojarzy się z giełdą papierów wartościowych, ale co właściwie stoi za skrótem WIG?

Co to jest WIG?

Rozwinięciem skrótu WIG jest Warszawski Index Giełdowy. Jest to najdłużej notowany w Polsce indeks giełdowy (nieprzerwanie od 16 kwietnia 1991 roku), jest to również największy i podstawowy indeks giełdowy. Index WIG zawiera w sobie wszystkie spółki z rynku podstawowego (Główny Rynek), których w chwili obecnej jest około 340. W większości są to spółki z siedzibami w Polsce, jednak nie trudno znaleźć kilka spółek, które swą lokalizację mają na Ukrainie, Litwie, Węgrzech lub w Czechach.

Czy wszystkie spółki mogą wchodzić w skład indeksu WIG?

Oczywiście nie. Ponieważ jest to główny i najbardziej rozpoznawalny indeks giełdowy warszawskiej Giełdy Papierów Wartościowych, konieczne jest zadbanie o reputację, rzetelność i bezpieczeństwo inwestorów. Dlatego spółka, która chce znajdować się w Warszawskim Indexie Giełdowym musi spełnić szereg wymagań. Oprócz przynależności do Głównego Rynku musi również spełnić następujące wymagania:

1. liczba akcji w wolnym obrocie musi wynosić co najmniej 10% całkowitej liczby akcji
2. wartość akcji w wolnym obrocie musi wynosić co najmniej 1 milion Euro
3. Spółka nie może znajdować się na Liście Alertów
4. Spółka nie może znajdować się w Strefie Niskiej Płynności.

Alerty GPW

Lista Alertów jest instytucją powołaną przez GPW, która ma chronić inwestorów przed nierzetelnymi spółkami, które nie wywiązują się ze swoich obowiązków informacyjnych wobec akcjonariuszy (np. nie przekazują raportów okresowych w wyznaczonych terminach), które znajdują się w upadłości (ogłoszonej przez sąd) lub z innych powodów zostały zakwalifikowane do Listy Alertów. Szczegółowe informacje na temat Listy Alertów oraz listę spółek na nich się znajdujących znaleźć można na oficjalnej stronie Giełdy Papierów Wartościowych.

Strefa Niskiej Płynności

Eliminuje spółki, na których handel akcjami praktycznie nie istnieje. Jest to również zabezpieczenie dla inwestorów, którzy mają pewność, że akcje które posiadają, w sensownym terminie znajdą nowych właścicieli w razie chęci ich sprzedaży.

Warszawski Index Giełdowy jest indeksem typu dochodowego, co oznacza, że w jego wartości znajdują się nie tylko ceny akcji, ale także dochody uzyskane z tytułu dywidendy oraz praw poboru. W pierwszym dniu notowania wartość WIG wynosiła 1000 punktów. Dziś, po prawie 28 latach notowań, jego wartość oscyluje wokół 60000 punktów! Swój rekord WIG ustanowił na początku 2018 roku, kiedy jego wartość przekroczyła barierę 67773 punktów.

Udział spółek w indeksie

Udział poszczególnych spółek w składzie indeksu, a więc również wpływ spółki na notowania indeksu, uzależniony jest od wielkości spółki, a precyzyjniej mówiąc od jej kapitalizacji. Kapitalizacja to liczba akcji danej spółki przemnożona przez cenę akcji – czyli wartość, na jaką giełda wycenia daną spółkę. Jak nietrudno się domyślić, w skład WIG wchodzą spółki różnej wielkości. Od małych, przez średnie, po bardzo duże. W celu ograniczenia wpływu jednej spółki na notowania indeksu, wprowadzono ograniczenie, że udział spółki w portfelu indeksu nie może być wyższy od 10%. Na stronie internetowej GPW znaleźć można aktualne dane na temat składu portfela WIG wraz z podanymi wielkościami wpływu poszczególnych spółek na WIG (udział w portfelu).

Podobne ograniczenie do powyższego istnieje w stosunku do sektorów. GPW dzieli spółki na 14 różnych sektorów w zależności od profilu prowadzonej działalności gospodarczej. Wpływ jednego sektora na WIG nie może być wyższy od 30%.

Skład indeksu WIG

Skład indeksu WIG, oprócz doraźnych eliminować spółek w związku ze znalezieniem się na Liście Alertów, rewidowany jest okresowo. Właśnie wówczas zmieniane są udziału (wpływ) poszczególnych spółek na indeks. Rewizje dokonywane są cztery razy w roku: po zakończeniu sesji w każdy trzeci piątek marca, czerwca, września i grudnia.

Czy istnieje bezpośrednia możliwość zainwestowania w WIG?

Niestety, w chwili obecnej inwestor nie ma możliwości „kupienia” indeksu WIG. Istnieją specjalne instrumenty nazywane ETF, które umożliwiają pośrednie inwestowanie w indeks. Niestety, w chwili obecnej tego typu instrumenty dopiero raczkują na polskiej giełdzie, dlatego można jedynie „kupić” indeks WIG20, czyli indeks grupujący największe 20 spółek z całego rynku.

Powyższe informacje w pigułce mówią, czym jest indeks WIG, co w chodzi w jego skład, jakie są warunki znalezienia się spółki w jego składzie. Mam nadzieję, że od tej pory słysząc „WIG”, wszystko będzie jaśniejsze!

Rok 2019 przyniesie znaczące zmiany w opodatkowaniu przychodów. Nowością w ty roku będzie obecność nowego podatku, a mianowicie podatku solidarnościowego (nazywanego też przez niektórych solidarnościową daniną). Obecność nowego sposobu opodatkowania wynika z ustawy o Solidarnościowym Funduszu Wsparcia Osób Niepełnosprawnych, opublikowanej w lipcu ubiegłego roku. Na mocy nowych przepisów wielu podatników w roku 2019 czekają całkiem duże zmiany.

Co to jest podatek solidarnościowy?

Zgodnie z ustawą z lipca 2018 roku powołano do życia Solidarnościowy Fundusz Wsparcia Osób Niepełnosprawnych, który powstał po to, aby możliwe było jak najbardziej optymalne wsparcie społeczne oraz zawodowe dla osób o bardzo różnych stopniach niepełnosprawności zarówno umysłowej jak i ruchowej. Ustawa jako dysponenta nowo utworzonego funduszu uznaje ministra do spraw zabezpieczenia społecznego. W założeniu pieniądze na działanie funduszy mają nie tylko pochodzić z obowiązkowych składek opłacanych przez pracowników, ale również z:

• daniny solidarnościowej,
• dotacji pochodzących z budżetu państwa docelowo przeznaczonych na realizację programów na rzecz osób niepełnosprawnych (które dodatkowo wspomagane są środkami pochodzącymi z budżetu Unii Europejskiej).

Solidarnościowy Fundusz Wsparcia Osób Niepełnosprawnych

Solidarnościowy Fundusz Wsparcia Osób Niepełnosprawnych jeszcze na długo przed swoim oficjalnym debiutem wzbudził w społeczeństwie mnóstwo kontrowersji i wiele bardzo skrajnych uczuć. Najwięcej buntu i kontrowersji narosło w szczególności w kwestii daniny solidarnościowej. Przepisy nowej ustawy bardzo jasno i wyraźnie mówią o tym, że osoby fizyczne osiągające w danym roku podatkowym dochody, które przewyższają nawet w niewielkim stopniu kwotę 1 miliona złotych, musza zapłacić solidarnościową daninę wynoszącą 4% nadwyżki kwoty przekraczającej okrągły 1 milion. Deklaracja odnosząca się co do wysokości daniny w odpowiednim Urzędzie Skarbowym złożona zostać musi nie później, niż do dnia 30 kwietnia 2019 roku. Oczywiście czas złożenia wniosku i czas zapłaty daniny jest dokładnie taki sam. Zwolennicy tego sposobu finansowania funduszu zgodnie podkreślały, że pobór na szczytne cele takich danin jest inspirowany sytuacją w innych państwach, takich jak Grecja. Włochy, Niemcy czy Łotwa, gdzie daniny o charakterze solidarnościowym powszechnie stosowane są już od wielu lat i nikt nie ma nic przeciwko ich istnieniu.

Podatek solidarnościowy w innych krajach

W wielu europejskich krajach daniny przybierają jednak bardzo różnorodne formy. Czasem mogą stanowić dodatkowy podatek dochodowy, innym razem zaś pobierane są w postaci dodatkowych składek na ubezpieczenia społeczne. W przypadku jednak wielu europejskich krajów (co wygląda nieco inaczej niż w Polsce na dzień dzisiejszy), środki zebrane z danin nie są przeznaczane wyłącznie na jeden cel. Fundusz powstał przede wszystkim z nadzieją na to, że jego wprowadzenie w życie będzie miało jak najbardziej pozytywny wpływ na sytuację zarówno społeczną jak i ekonomiczną tych rodzin, w których znajduje się jedna bądź kilka osób o bardzo zróżnicowanym stopniu niepełnosprawności.

Zycie takich rodzin nigdy nie należy do najłatwiejszych, a wprowadzenie danin choć trochę z założenia ma im to funkcjonowanie ułatwić. Właśnie dlatego pomyślano i wprowadzono w życie podatek solidarnościowy. Nowa regulacja podatkowa wprowadzona została również niejako z nadzieją, że przyczynić się może do znacznego wzrostu zatrudnienia osób niepełnosprawnych w sektorach, w których ze względu na swój stan będą mogli pracować swobodnie i bez ograniczeń, na równi z pozostałymi, niezmagającymi się z niepełnosprawnością pracownikami.

Kto będzie płacił podatek solidarnościowy?

Wstępne szacunki zakładały (co zostało także potwierdzone), że około 70% przedsiębiorców działających w Polsce i opłacających tu swoje podarki zostanie zobowiązanych do miesięcznej opłacania podatku solidarnościowego. Czasem mówi się jednak o tym, że danina może negatywnie wpłynąć szczególnie na te przedsiębiorstwa czy osoby fizyczne, które z różnych prawnych powodów nie mają możliwości obniżania swoich przychodów przez wykazywanie kolejnych kosztów podatkowych.

Każdy człowiek z pewnością kilka razy w życiu spotkał się z terminem jakim jest „cło”. Mimo, że mieszkaniec naszego kraju słyszał ten wyraz, nie oznacza, że potrafi on nieskomplikowanym i zrozumiałym dla innych językiem wyjaśnić czym jest cło. Ten artykuł ma na celu wyjaśnienie prostymi słowami co to jest, jakie są jego rodzaje oraz na jakiej zasadzie działa.

Co to jest cło? Definicja

Cło jest to opłata nakładana przez kraj na różnego rodzaju towary, w konsekwencji ich wywozu, czy też przywozu poprzez granicę danego państwa. Jest to termin ściśle związany z tranzytem jakiegoś towaru przez obszar celny, na przykład przy przewozie z jednego kraju do drugiego. Opłata ta, jest pobierana na granicy celnej (wskazanie, że proces ten odbywa się właśnie tam, jest istotne ze względu na to, że nie w każdym przypadku granica ta pokrywa się z zasięgiem władzy suwerennej kraju, którego dotyczy).

Cel wprowadzenia cła

Istnieją trzy główne powody dla których są one pobierane. Jednym z głównych uzasadnień jest to, że cło zostało zastosowane aby chronić krajowy przemysł. Innymi słowy, wprowadzenie opłat ma na celu zabezpieczenie rodzimych producentów przed dobrami wyprodukowanymi za granicą państwa i importowanymi do ojczyzny. Kolejnym motywatorem do zastosowania opłat za sprowadzane towary była chęć zwiększenia wpływów do krajowego budżetu. Prościej mówiąc – za towar wyprodukowany i zakupiony za granicą należy uiścić opłatę w postaci właśnie cła. Trzecim z powodów nałożenia cła może być użycie go jako opłata odwetowa. Jest to tak zwane cło retorsyjne i ma zastosowanie w momencie gdy kraj podejmuje niekorzystne działania wobec innego państwa. Przykładem takich działań może być między innymi niekonsultowane podniesienie opłat granicznych lub inna niekorzystna zmiana warunków handlowych (przyczyny ekonomiczne). Mogą wystąpić także inne powody, zaliczają się do nich polityczne motywy (przyczyny pozaekonomiczne).

Rodzaje cła

Istnieje wiele rodzajów, w zależności od sposobu podziału. Najbardziej popularnym jest podział ze względu na kierunek ruchu towarów. Zaliczanymi tutaj rodzajami są cło importowe, eksportowe oraz tranzytowe.

• cło importowe: czyli opłata pobierana przy imporcie jakiegoś towaru. Ma za zadanie chronić produkcję krajową i wspomóc dochody kraju.
• cło eksportowe: zastosowane jako opłata pobierana przy wywozie towaru. Jej zadaniem jest zachęcenie do przetwarzania surowców w kraju, dlatego jest nakładane głównie na nie. Stosowane jest jedynie w krajach rozwijających się, posiadających monokulturowy charakter gospodarki – nie istnieje wtedy konieczność tworzenia kosztownego systemu podatkowego, ponieważ w jakimś stopniu je zastępuje.
• cło tranzytowe: była to opłata stosowana wobec zagranicznych kupców, przejeżdżających przez dany kraj.

Kolejnym sposobem klasyfikacji jest podział według sposobu określania wysokości opłaty. Zalicza się tutaj cło ad valorem, specyficzne oraz kombinowane (mieszane).

• cło ad valorem: jego wartość określana jest w procentach w stosunku do wartości towaru, którego dotyczy.
• cło specyficzne: stawka podawana w odniesieniu do wartości towaru (na przykład 3 zł za tonę węgla).
• cło kombinowane: ustala się je zarówno według ilości, jak i wartości danego towaru.

Trzeci podział przebiega według charakteru ekonomicznego. Kwalifikowane jest tutaj cło fiskalne, ochronne oraz ekspansywne.

• cło fiskalne: ma na celu zapewnienie krajowi odpowiednich dochodów.
• cło ochronne: ma chronić rodzimą produkcję przed zagraniczną konkurencją.
• cło ekspansywne: ma utrzymać wysokie ceny na rynku wewnętrznym.

Taryfa celna jest czwartym sposobem podziału. Jest to klasyfikacja towarów i odpowiadających im stawek celnych. Podawane jako wartości maksymalne i minimalne.

• cło maksymalne: górna granica wysokości opłaty.
• cło minimalne: najniższa wysokość opłaty za dany towar.

Ostatnim podziałem jest zróżnicowane traktowanie. Znajdują się tutaj cła dyskryminacyjne i preferencyjne.

• cło dyskryminacyjne: jego wielkość jest ustalona na wyższą od ogólnego.
• cło preferencyjne: ma zapewnić korzystne warunki wymiany.

  Jednoznaczna ocena wpływu cła na gospodarkę jest trudna. Cło bowiem może być oceniane przez różne podmioty w zależności od tego, czy przynoszą im one zyski lub straty.

W każdym przypadku rozpoczęcie działalności gospodarczej zawsze związane jest z podjęciem wielu bardzo ważnych decyzji. Jedna z nich dotyczy wyboru właściwej formy opodatkowania, co może mieć bardzo duży wpływ na przyszłe funkcjonowanie przedsiębiorstwa. W każdym przypadku przyszły przedsiębiorca już na starcie zobligowany jest do wskazania formy rozliczania podatku, chwili rejestracji swojej firmy do CEDIG.

Jakie są formy księgowości w Polsce?

Każdy przedsiębiorca ma tak naprawdę aż cztery zasadnicze formy opodatkowania dochodów jednoosobowej działalności gospodarczej lub spółki cywilnej osób fizycznych do wyboru. Wbrew pozorom daje to bardzo duże możliwości, pod warunkiem jednak, że przedsiębiorca doskonale będzie zdawał sobie sprawę z tego, na jakich zasadach odbywa się rozliczenie poszczególnych form opodatkowania działalności. Do wyboru przedsiębiorca ma formę opodatkowania opierające się na:

• zasadach ogólnych,
• podatku liniowym,
• ryczałcie od przychodów ewidencjonowanych,
• w karcie podatkowej.

Jeśli chodzi o zasady ogólne to ta forma prowadzenie księgowości polega na opodatkowaniu przede wszystkim dochodów które pochodzą z działalności, wedle odpowiedniej skali podatkowej. Tu należy dodać, że za dochód w tym przypadku uznaje się różnice pomiędzy sumą przychodów uzyskanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i kosztami uzyskania przychodu. W przypadku, gdy to spółka decyduje się na rozliczanie swojej działalności na zasadach ogólnych, wówczas takie samo oświadczenie złożone musi zostać przez wszystkich jej członków (bez jakiegokolwiek wyjątku od tej zasady). Oczywiście możliwa jest zmiana tej formy opodatkowania na inną, jedna stosowna deklaracja musi zostać złożona przed rozpoczęciem nowego roku podatkowego.

Obliczanie podatku w oparciu o wybrana formę księgowości

Liczne formy księgowości, jakie ma do wyboru początkujący przedsiębiorca obejmują również obliczanie podatku w oparciu i podatek liniowy. W tym przypadku dla przedsiębiorców najważniejszą informacją jest to, że jest on oparty o stałą stawkę opodatkowania wynoszącą 19%. W przypadku zmiany formy opodatkowania z liniowego bądź na liniowy, oczywiście przedsiębiorca może to zrobić, ale dopiero przed nierozpoczęciem nowego roku podatkowego. Wówczas przedsiębiorca czy przedsiębiorcy (jeżeli działalność jest prowadzona w formie spółki) musi złożyć stosowne oświadczenie oczywiście w odpowiednich ramach czasowych. Za największe atuty podatku liniowego można uznać:

• możliwość opodatkowania dochodu jedną stawką,
• brak obowiązku zapłaty podatku, jeżeli przedsiębiorca nie osiągnie wymaganego dochodu.

Rozliczanie dochody ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych to forma księgowości charakteryzująca się tym, że opodatkowaniu w takim przypadku podlega jedynie sam przychód (to się jednak wiąże z tym, że podatnik nie ma możliwości odliczenia kosztów uzyskania przychodu). Warto także wspomnieć o tym, że ten rodzaj opodatkowania w głównej mierze przeznaczony jest dla osób fizycznych, które uzyskują przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Oczywiście taka forma opodatkowania sprawdzi się również w przypadku osób rozpoczynających działalność gospodarczą (pod warunkiem jednak, że nie korzysta jednocześnie z karty podatkowej).

Karta podatkowa

Ostatnią formą prowadzenia księgowości jest karta podatkowa. Ten sposób opodatkowania charakteryzuje się tym, że wysokość płaconego podatku nie ma nic wspólnego z faktycznie osiąganym dochodem. W przypadku karty podatkowej wysokość miesięcznych stawek jest bardzo zróżnicowana i wpływ na nią ma bardzo wiele czynników. Na wysokość takiej stawki wpływ ma przede wszystkim:

• liczba ludności w miejscowości, w której prowadzona jest dana działalność gospodarcza,
• rodzaju usług które wykonywane są w ramach prowadzonej działalności gospodarczej,
• wielu podatnika – w przypadku osób, które prowadzą działalność gospodarczą, a skończyły już 60 rok życia, na jego specjalny wniosek stawka karty podatkowej może zostać obniżona o 20%.

Za największe zalety korzystania z opodatkowania w formie karty podatkowej można uznać:

• stosunkowo niską stawę podatkową (w zdecydowanej większości przypadków),
  -brak obowiązku skrupulatnego prowadzenia księgowości.

Osoba będąca podatnikiem, niezależnie od tego, czy jest osobą fizyczną czy też przedsiębiorcą, w świetle prawa zobowiązana jest do ustawowego przestrzegania terminów płatności podatków, a także składania stosownym urzędzie odpowiednich deklaracji. Z punktu widzenia przepisów prawa wszelkie spóźnienia czy też powstałe w rozliczeniu podatku pomyłki świadczą niestety na niekorzyść podatnika. Oznacza to, że za wszelkie uchybienia ponosi on odpowiednie konsekwencje. W razie wystąpienia jakiekolwiek pomyłki czy uchybień podatnik ma prawo do złożenia czynnego żalu (prawo to wynika z artykułu nr 16 Kodeksu Karnego Skarbowego).

Czym jest czynny żal?

Każdy przedsiębiorca powinien mieć świadomość tego, że samo złożenie oświadczenia o czynnym żalu nie zagwarantuje mu ochrony przed karą, jaką zagrożony jest w związku z tym, że nie złożył w odpowiednim czasie swojej podatkowej deklaracji. Małe szanse na uniknięcie kary ma w szczególności podatnik który:

• już po raz kolejny został wezwany w związku z popełnionym czynem zabronionym, samo dokonanie przestępstwa już zostało odpowiednią udokumentowane,
• jest osobą, wobec której prowadzone jest w danym momencie kontrolna postępowanie,
• sam popełnił przestępstwo bądź nakłaniał inną osobę do popełnienia przestępstwa skarbowego.

W powyższych sytuacjach, nawet jeżeli podatnik złoży czynny żal, to tak naprawdę ma bardzo niewielkie szanse na to, że jego oświadczenie zostanie pozytywnie rozpatrzone.

Skuteczny czynny żal

Aby czynny żal został uznany za skuteczny, a tym samym zawiadomienie o popełnieniu czynu zabronionego zostało automatycznie wycofane, podatnik wobec którego toczyło się postępowanie musi uiścić stosowną zapłatę wraz z naliczonymi od odpowiedniej kwoty odsetkami za zwłokę. Oczywiście samo uiszczenia opłaty nie wystarczy, bowiem niezbędne także będzie złożenie wielu oświadczeń oraz deklaracji.

Każdy przedsiębiorca zostaje poinformowany o tym, że wobec jego osoby zostało złożone zawiadomienie o popełnieniu czynu zabronionego. W uniknięciu konsekwencji popełnienia czynu zabronionego pomóc może złożenie w formie pisemnej czynnego żalu. Należy jednak pamiętać o tym, że podatnik musi to zrobić osobiście w urzędzie skarbowym, ewentualnie jeśli ma taką możliwość skorzystać z pośrednictwa poczty. Tu warto jednak mieć świadomość tego, że złożenie czynnego żalu wcale nie musi uchronić podatnika przed poniesieniem konsekwencji za popełnione czyny. Urząd skarbowy bowiem ma możliwość nieuznania czynnego żalu za skuteczny. Oczywiście nawet jeśli podatnik otrzymał decyzję odmowną, może w odpowiednim czasie złożyć od niej odwołanie.

Jak złożyć czynny żal?

Chcąc złożyć czynny żal do urzędu skarbowego należy pamiętać o tym, że tak naprawdę nie ma jednego gotowego wzorca mówiącego o tym jak to pismo urzędowe ma wyglądać. W tym przypadku znacznie ważniejsza od formy oświadczenia jest jego treść. zawiadomienie o popełnieniu czynu zabronionego powinna zawierać przede wszystkim tak istotne informacje jak:

• dane osoby, która wnosi zawiadomienie o popełnieniu czynu zabronionego,
• charakter czynu zabronionego,
• istotne okoliczności, jakie zaistniały w wyniku popełnienia czynu zabronionego,
• lista osób powiązanych z popełnionym czynem,
• oświadczenie mówiące o tym, czy czyn popełniony przez podatnika został naprawiony i w jakim sposób (jeśli jeszcze nie zastanawiamy podatku musi określić orientacyjny termin zadośćuczynienia popelnionemu czynowi).
  Jeżeli zdarzenie miało charakter incydentalny, to warto również o tym wspomnieć składając zawiadomienie o popełnieniu czynu zabronionego (fakt ten działa bowiem na korzyść podatnika w zdecydowanej większości przypadków).

Kiedy złożyć czynny żal?

Przepisy prawa nie określają ściśle terminu, w którym podatnik ma jeszcze możliwość dobrowolnego przyznania się do popełnionego przestępstwa, a tym samym złożenia w urzędzie skarbowym deklaracji czynnego żalu. W rzeczywistości jednak wygląda to tak, żeby czynny żal został uznany za skuteczny należy dokonać tego najlepiej jak najszybciej, jeszcze zanim organ skarbowy w pełni dokumentuje jego popełnienie. Najprościej mówiąc, czynny żal warto zawsze złożyć jeszcze zanim urząd wezwie podatnika do uregulowania popełnionego czynu.

Kim jest akcjonariusz, jak nim zostać i przede wszystkim czy warto? Wyjaśniamy jakie są obowiązki, prawa, odpowiedzialność i przywileje akcjonariusza.

Akcjonariusz jest osobą, która posiada akcje wyemitowane przez spółkę akcyjną lub komandytowo-akcyjną. Nie musi ich mieć fizycznie, wystarczy że posiada akcje będące w obrocie giełdowym np. na rachunku inwestycyjnym. Dzięki temu jest współwłaścicielem przedsiębiorstwa. Akcje mogą być na okaziciela, ale są też akcjonariusze wpisani z imienia i nazwiska do tzw. księgi akcyjnej. Takim akcjonariuszem może być też inna firma.

Co zrobić, by zostać akcjonariuszem?

Należy kupić akcje spółki lub w inny sposób wejść w ich posiadanie. Można je odziedziczyć, otrzymać jako darowiznę lub jako rozliczenie czy zastaw. Niezależnie od tego w jaki sposób weszliśmy w posiadanie akcji (zakładamy oczywiście wyłącznie legalne sposoby) stajemy się współwłaścicielami spółki, której akcje posiadamy.

Jakie są prawa akcjonariuszy

Prawa akcjonariuszy dzielimy na niemajątkowe (zwane też korporacyjnymi) oraz majątkowe.

Najważniejsze prawa niemajątkowe to prawo wzięcia udziału w każdym walnym zgromadzeniu akcjonariuszy, prawo głosowania na nim (zazwyczaj jedna akcja ma „siłę” jednego głosu, ale są też akcje uprzywilejowane o większym przełożeniu), prawo do ujawnienia informacji dotyczących spółki podczas obrad walnego zgromadzenia akcjonariuszy lub w innym momencie. Akcjonariusz może też zaskarżyć podjęte przez walne zgromadzenie uchwały. Wystarczy głosować przeciwko jakiejś decyzji i zażądać, by sprzeciw został wpisany do protokołu. Trzeba pamiętać, że prawo chroni tu przed nieuzasadnionymi wnioskami. Zaskarżona może być jedynie uchwała, co do której nie ma wątpliwości, że będzie sprzeczna z interesem spółki lub akcjonariuszy.

Akcjonariusze mają również uprawnienia majątkowe. Najważniejsze to oczywiście prawo do zysku, którym jeszcze się zajmiemy, a także prawo poboru, czyli pierwszeństwo przy objęciu akcji nowej emisji oraz prawo do udziału w kwocie likwidacyjnej, jeśli w czasie upadku spółki zostanie jakiś majątek po zabezpieczeniu roszczeń wierzycieli.

Jakie są prawa akcjonariuszy mniejszościowych?

Każdy, kto ma mniej niż 50 proc. akcji i mniej niż 50 proc. głosów na walnym zgromadzeniu akcjonariuszy, jest akcjonariuszem mniejszościowym. Gdy akcjonariusze mniejszościowi reprezentują co najmniej 10 proc. kapitału zakładowego mogą zażądać zwołania nadzwyczajnego walnego zgromadzenia oraz wprowadzić pod porządek obrad konkretne punkty. Mogą też wnioskować o ponowne sprawdzenie listy obecności na walnym zgromadzeniu.

Większe prawa przysługują im, gdy reprezentują 20 proc. kapitału zakładowego. Wtedy mogą nawet żądać dokonania wyboru rady nadzorczej grupami, a w przypadku łączenia się spółek mogą zażądać wykupu ich akcji.

Jakie są obowiązki akcjonariusza

Prawa to jednak nie wszystko, bo akcjonariusze mają też obowiązki. Najważniejszy z nich to pokrycie wartości akcji odpowiednim kapitałem. Trzeba to zrobić, gdy powstaje nowa spółka oraz w momencie objęcia akcji w podwyższonym kapitale zakładowym spółki, która już istnieje.

Jak zarobić na akcjach spółki

Dywidenda dzielona jest zgodnie ze statutem spółki. Zysk dzielony jest proporcjonalnie, zgodnie z liczbą akcji, które posiada akcjonariusz.

Odpowiedzialność akcjonariuszy

Należy jednak pamiętać, że akcjonariusze nie ryzykują prywatnym majątkiem za zobowiązania spółki, której akcje posiadają. Nie ma więc w tym przypadku odpowiedzialności osobistej. Każdy akcjonariusz finansowo ryzykuje jedynie tyle, ile kapitału wniósł na zakup akcji.

Tak samo jest nie tylko w spółce akcyjnej, ale też w spółkach komandytowo-akcyjnych. Są jednak wyjątki, które zmuszają posiadacza akcji w takiej spółce do osobistej odpowiedzialności za zobowiązania spółki komandytowo-akcyjnej. Dzieje się tak, gdy w nazwie firmy zostanie jest nazwisko lub nazwa firmy akcjonariusza, a także wtedy, gdy spółkę reprezentuje w danym momencie akcjonariusz, który nie posiada umocowania do takiej działalności.

Bardzo dużo osób już na poziomie szkoły licealnej słyszy hasło PIT. Dla niektórych jest to coś czym trzeba się zainteresować i będą oni bardzo dużo tym czytali, żeby dowiedzieć się co to jest, a niektórzy po prostu zapomną o tym haśle i będą dalej żyli jakby jego nie było. Jednak jeśli ktoś pójdzie do pracy to nie ucieknie od PIT-u i prawdopodobnie na tym poziomie każdy dowie się co to jest. Oczywiście można zlecić księgowej rozliczeniu PIT-u, jednak czasami nie warto tracić pieniądzy skoro można to zrobić samemu bez niczyjej pomocy. Artykuł ten ma na celu przedstawienie PIT-u, a także najważniejszych informacji o nim.

PIT definicja

Słowo to pochodzi z angielskiego Personal Income Tax i oznacza ono podatek dochodowy od osób fizycznych. Takim samym hasłem oznacza się deklaracje rozliczeniowe składane przez podatników. PIT obejmuje dochody, które zostały uzyskane przez osoby fizyczne. Jednak warto wiedzieć co oznacza słowo dochód, ponieważ jest to często mylące pojęcie, a więc dochód rozumiany jest jako nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania w danym roku podatkowym. Warto dowiedzieć się także jakie dochody są wliczane do PIT-u, a jakie liczone są oddzielnie żeby nie popełnić błędu podczas rozliczania się. W przypadku ewentualnych błędów można zapłacić niemałą karę.

Przychody PIT

Ustawa o PIT, ponieważ to ona ustala jak należy się rozliczać, dzieli przychody na dwie główne kategorie i są to:

• związane z pracą,
• związane z majątkiem.

Warto wiedzieć jakie dochody są opodatkowane i będą to na przykład:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,
• mieszkania, domy, ogólnie rozumiane nieruchomości,
• umowy o dzieło, zlecenie kontrakt menadżerski,
• stosunek służbowy i stosunek pracy,
• wynajem, dzierżawa, podnajem,
• stypendia, nagrody, dotacje,
• kapitały pieniężne i prawa majątkowe.

Podatek dochodowy PIT

Podatek dochodowy, wylicza się w rocznym rozliczeniu PIT i pobierany jest w zależności od przychodu. Na przykład inaczej pobiera się przychód z stosunku pracy, a inaczej z alimentów.

Akty prawne

Jeśli chodzi o PIT to reguluje go kilka aktów prawnych, których znajomość nie jest, aż tak potrzebna do rozliczenia się i są to:

• tzw. ustawa o PIT, czyli ustawa z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.),
• ustawa z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 ze zm.),
• ustawa z 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym (Dz. U. nr 183, poz. 1353),
• a także kilkadziesiąt rozporządzeń Ministra Finansów.

Rozliczenie PIT

Żeby się rozliczyć należy przygotować i złożyć roczną deklaracje PIT. Deklaracja ta jest podstawą do ewentualnego zwrotu nadwyżki, która znajduje się na każdym koncie podatnika lub też ewentualnej dopłaty jeśli niestety ale znajduje się na koncie niedopłata. Żeby poprawnie się rozliczyć to przede wszystkim należy wybrać odpowiedni formularz, jeśli ktoś wybierze błędnie to już na starcie jego deklaracja zostanie odrzucona. W deklaracji należy wskazać takie rzeczy jak: przychody, koszty, dochody, kwotę wolną oraz ulgi i odliczenia przysługujące podatnikowi. Formularz PIT można złożyć osobiście w urzędzie lub przez stronę internetową. Musi być on podpisany przez osobę, które on dotyczy lub przez pełnomocnika, jednak w takim wypadku musi być potwierdzone pełnomocnictwo. Jeśli chodzi o wysyłanie elektroniczne to deklaracja może być podpisana elektronicznie jednak zazwyczaj nie jest ona podpisywana i wtedy potwierdzeniem złożenia przez podatnika PIT-u jest zestaw danych autoryzacyjnych identyfikujących podatnika przed organem skarbowym.

Podsumowując, skrót PIT pochodzi z języka angielskiego i po polsku oznacza on podatek dochody od osób fizycznych. Jest to podatek, który należy zapłacić od bardzo wielu rzeczy i warto zapoznać się z nimi żeby nie popełnić błędu w deklaracji. PIT można składać w urzędzie w formie papierowej lub w formie elektronicznej, ta druga forma jest coraz częściej używana.