Rok 2019 przyniesie znaczące zmiany w opodatkowaniu przychodów. Nowością w ty roku będzie obecność nowego podatku. A mianowicie podatku solidarnościowego. Nazywanego też przez niektórych solidarnościową daniną. Obecność nowego sposobu opodatkowania wynika z ustawy o Solidarnościowym Funduszu Wsparcia Osób Niepełnosprawnych, opublikowanej w lipcu ubiegłego roku. Na mocy nowych przepisów wielu podatników w roku 2019 czekają całkiem duże zmiany.
Co to jest podatek solidarnościowy?
Zgodnie z ustawą z lipca 2018 roku powołano do życia Solidarnościowy Fundusz Wsparcia Osób Niepełnosprawnych. Powstał on po to, aby możliwe było jak najbardziej optymalne wsparcie społeczne oraz zawodowe dla osób o bardzo różnych stopniach niepełnosprawności zarówno umysłowej jak i ruchowej. Ustawa jako dysponenta nowo utworzonego funduszu uznaje ministra do spraw zabezpieczenia społecznego. W założeniu pieniądze na działanie funduszy mają nie tylko pochodzić z obowiązkowych składek opłacanych przez pracowników, ale również z:
- daniny solidarnościowej,
- dotacji pochodzących z budżetu państwa docelowo przeznaczonych na realizację programów na rzecz osób niepełnosprawnych (które dodatkowo wspomagane są środkami pochodzącymi z budżetu Unii Europejskiej).
Solidarnościowy Fundusz Wsparcia Osób Niepełnosprawnych
Solidarnościowy Fundusz Wsparcia Osób Niepełnosprawnych wzbudził w społeczeństwie mnóstwo kontrowersji. Jeszcze na długo przed swoim oficjalnym debiutem. A także wiele bardzo skrajnych uczuć. Najwięcej buntu i kontrowersji narosło w szczególności w kwestii daniny solidarnościowej. Przepisy nowej ustawy bardzo jasno i wyraźnie mówią o tym, że osoby fizyczne osiągające w danym roku podatkowym pewien poziom dochodów płacą daninę. Mowa tutaj o pułapie 1 miliona. Danina solidarnościowa to 4% nadwyżki kwoty przekraczającej okrągły 1 milion. Deklaracja odnosząca się co do wysokości daniny w odpowiednim Urzędzie Skarbowym złożona zostać musi nie później, niż do dnia 30 kwietnia 2019 roku.
Oczywiście czas złożenia wniosku i czas zapłaty daniny jest dokładnie taki sam. Zwolennicy tego sposobu finansowania funduszu zgodnie podkreślali jedną rzecz. Mianowicie, że pobór na szczytne cele takich danin jest inspirowany sytuacją w innych państwach, takich jak Grecja. Włochy, Niemcy czy Łotwa. Gdzie daniny o charakterze solidarnościowym powszechnie stosowane są już od wielu lat. I nikt nie ma nic przeciwko ich istnieniu.
Podatek solidarnościowy w innych krajach
W wielu europejskich krajach daniny przybierają jednak bardzo różnorodne formy. Czasem mogą stanowić dodatkowy podatek dochodowy. Innym razem zaś pobierane są w postaci dodatkowych składek na ubezpieczenia społeczne. W przypadku jednak wielu europejskich krajów (co wygląda nieco inaczej niż w Polsce na dzień dzisiejszy), środki zebrane z danin nie są przeznaczane wyłącznie na jeden cel. Fundusz powstał przede wszystkim w jednym celu. Jego wprowadzenie w życie miało mieć jak najbardziej pozytywny wpływ na sytuację zarówno społeczną jak i ekonomiczną wielu rodzin. Tych, w których znajduje się jedna bądź kilka osób o bardzo zróżnicowanym stopniu niepełnosprawności.
Życie takich rodzin nigdy nie należy do najłatwiejszych. A wprowadzenie danin choć trochę z założenia ma im to funkcjonowanie ułatwić. Właśnie dlatego pomyślano i wprowadzono w życie podatek solidarnościowy. Nowa regulacja podatkowa wprowadzona została również pewną z nadzieją. Z nadzieją, że przyczynić się może do znacznego wzrostu zatrudnienia osób niepełnosprawnych w niektórych sektorach gospodarki. W takich, w których ze względu na swój stan będą mogli pracować swobodnie i bez ograniczeń. Na równi z pozostałymi, niezmagającymi się z niepełnosprawnością pracownikami.
Kto będzie płacił podatek solidarnościowy?
Wstępne szacunki zakładały (co zostało także potwierdzone), że około 70% przedsiębiorców działających w Polsce i opłacających tu swoje podarki zostanie zobowiązanych do miesięcznej opłacania podatku solidarnościowego. Czasem mówi się jednak o tym, że danina może negatywnie wpłynąć na niektóre firmy. Szczególnie na te przedsiębiorstwa czy osoby fizyczne, które z różnych prawnych powodów nie mają możliwości obniżania swoich przychodów przez wykazywanie kolejnych kosztów podatkowych.
